van zijn laatste locatie naar de eerste. Het tijdsverschil tussen twee pulsen bepaalt hoe ver het voertuig heeft afgelegd, en dus de afstand. De taxameter kan de aan- of afwezigheid van een ritme in de frequentie detecteren. Taxameters zijn in het algemeen gekalibreerd om een normale aflezing te geven, gewoonlijk uitgedrukt in microseconden (ms). Zij kunnen echter ook worden gekalibreerd in termen van frequentie, waarbij het aantal metingen omgekeerd evenredig is met de afgelegde afstand.
Een taxi begint en keert terug naar hetzelfde beginpunt als de rit, waarbij de passagier bij de derde halte begint. Aangezien de taxameter het tijdsverschil tussen de eerste en de derde halte registreert, kan hij de verbruikte tijd en het aantal werkelijk afgelegde kilometers berekenen. Indien de taxameters van verschillende voertuigen echter niet in staat zijn het tijdsignaal met dezelfde snelheid af te lezen, zal de aflezing op één taxameter onjuist zijn en zal de berekening onjuist zijn. Om dit te compenseren, lezen sommige taxameters frequenties met een extra nauwkeurigheid af, die door de controllers wordt opgelost. De technologie om dit te doen is eigen en is niet in alle landen standaard. Meestal zijn de gebruikte taxameters digitaal met een mechanische back-up, met een intern geheugen, dat wordt afgelezen door een tweede apparaat – een snelheidsmeter. De gebruikte taxameter kan aangeven hoe snel het voertuig rijdt, en dus welke snelheidsbeperking moet worden ingesteld om de verkeersveiligheid te garanderen.
Het moderne systeem:
Signalen blijven standaard in de EU, hoewel ze vanuit een centraal punt worden verzonden, voor sommige landen al een probleem. In de eerste jaren van hun bestaan was er een mogelijkheid voor digitale signalen, maar dit was niet het geval. Er werd echter opgemerkt dat sommige taxameters trager werden en daarom niet meer konden worden gebruikt als methode om de aankomsttijd te berekenen. Dit was een probleem voor het grondverkeer, waar deze signalen een alternatief vormden voor de eenvoudige menselijke waarneming en in principe een afdoende vervanging vormden. Dit scenario werd gangbaar in Europa. Een norm die zich verder ontwikkelt zijn de facultatieve registratieperiodes voor auto’s met digitale signalen, meestal om de twee tot vijf jaar, terwijl motorfietsen verplicht zijn hun signalen Dongles te houden. Een soortgelijk signaal is vereist voor vliegtuigen, hetgeen kan wijzen op een geval van digitale tijdsaanduiding op commerciële vliegtuigen. radiosignalen en continu variabele signalen tussen stations om afhankelijkheid van verduidelijkingsovertredingen te voorkomen.
Vanaf het begin van de twintigste eeuw werd het systeem getelescopeerd in frequentie en golflengte, totdat op de laatste dag van de jaren vijftig de telescopering begon te variëren vanwege elektromagnetische interferentie.
Ook werden straalantennes geïntroduceerd, die een methode boden om bundels in een veel groter bereik te zenden en te ontvangen. De wetenschap is zich daarentegen altijd bewust geweest van het feit dat het telescoperen van vandaag zou kunnen resulteren in een vertekend spectrum, hetgeen dan een verschijnsel zou kunnen veroorzaken dat “lekkage” wordt genoemd, waarbij de emissies van één kant van het spectrum niet op een andere kant kunnen worden afgestemd.
Tot voor kort was het veld vrolijk compact geworden, zowel qua omvang als qua bereik. tot de komst van Eyes Free. Eens Eye Free wortel geschoten had, was de rest gemakkelijk.
De combinatie van radio en ogen is verreweg de meest doeltreffende combinatie voor zowel de middelen als de grenzen van de emissiebeheersing. De allerbeste compacte bundelantennes zijn juist de combinatie van radio en ogen. In bepaalde toepassingen kunnen zeer compacte bundels worden gebruikt. De afhankelijkheid van radio in de hand van de meeste zoomfuncties maakt het echter onmogelijk deze voor controledoeleinden op gewone radiogolven te gebruiken.
De combinatie van radio-ogen en radio-zoomen is zo nauw gecorreleerd, dat elke schakeling die in staat is de intensiteit van de radio of de straal te variëren, telkens wanneer de intensiteit van de radiostraal wordt verhoogd of verlaagd, een gelijkwaardig effect zal opleveren. Aldus kopen de attributen van het telescoperen de vrijheid om op elk energieniveau (gemeten in watt) in te zoomen [weet hoe]. Zowel het zoom-arsenormechanisme als de aanvullende lenzen verwezenlijken deze relatie. Anderzijds maakt telescoping op radiogolven een veel snellere Nativeolaacity voor de antenne en de ontvanger mogelijk.
lees meer
